1. OK Ou Ko ; Şarkı ulusal finaldeki şarkılarla beraber değerlendirildiğinde ortalama üzeri şarkı olarak göze çarpıyor. Üzgünüm ama bu şarkı kazanırsa finalde iş yapmaz. Dümdüz bir şarkı.
2. Lisboa Jerusalem ; Şarkıda insanı içine çeken şey buram buram retro kokusu. Şiir okur gibi, kabare tadındaki ahenk şarkının ana baharatı. Finalde farklı tarzıyla iş yapabilir.
3. Eva ; Finalde böyle boş boş durarak şarkıyı ne kadar yukarıya taşıyabilirsin? Hazırlanılmamış,özenilmemiş bir sunum vardı karşımızda. Çocuğun sesi güzel. Ama her ülkenin ulusal finalinde bu tarzda bir sürü şarkılar var. Yavan.
4. Mamma Mia ; Çocuğun sempatik havası şarkıyı taşıması da bir yere kadar. Kısacası final sahnesi, er meydanı canikom bu minnoşlukla hafızalarımızda hoş bir anı olarak kalırsın
5. Mercy ; Fransızca'nın en belirgin özelliği avangarde duruşu değil mi? Sade,mübalağa etmeden şiir gibi akıp giden bir şarkı dinliyorum. Finale biraz görsellik katılırsa finalin iddialı şarkılarından olur. Böyle klasik bale eğitmeni kıyafetiyle olmaz.
6. Ciao ; Diğerlerinden farklı olarak şunu hissediyorum. Bu şarkı bu çocuk için yazılmış. Şarkı ile sahnedeki bütünleşmesi insana dinlerken zamanın nasıl geçtiğini farkettirmiyor. Hemen ardından bir sefer daha söylense kimse 'neden 2 sefer söyledi' demez. Bu haliyle bile Eurovision finalinde iddialı olur.
7. Ailleurs ; Gözüme takılan tek öğe o gitar, çok amatör durmuyor mu artık şu enstrüman ya? Önceki Fransız temsilcilerinden pek bir farkı var gibi gelmiyor bana. Kendi halinde minimalize bir şarkı işte.
8. Reves de Gamın ; Yani... Tüm şarkılar içinde sahne üzerinde belli bir konsepte hizmet eden tek katılım buydu. Ama dezavantajı nakarata olan yerlerin çok karmaşa içinde ve çok yavan oluşu. Nakarat toparlıyor ama işte finalde bunun rakibi çok olacak diğerlerinden ne artısı olabilir ki?
Toplu halde baktığımda tüm şarkılar iyi. Ama Eurovision final sahnesine yakıştırdığım 3 şarkı;
Mercy
Ciao
Lisboa Jerusalem
)
