[buraks]

Boris René - Her kiss: Tam bir Boris şarkısı. Adamda ses de var sahne karizması da ama şarkıları bir türlü yeterli kıvamda olmuyor. Sıkmıyor, dinletiyor ama ikinci kez dinleme isteği yaratmıyor. Andra Chansen'den çıkar mı? Bilmiyorum..

Adrijana - Amare: Mistik yapısına, sounduna bayıldım! Ben aşırı bayıldım hatta. Severim böyle şarkıları ben. Spotify'ın Nordic Hitleri gibi bir havası var. Ama bu şarkının ne Melfest'lik ne de Eurovision'luk olmadığı konusunda hem fikiriz sanırım. Ben dinlerim ama banane.

Dinah Nah - One More Night: Şahsi kanaatim en kötü Andra Chansen'e çıkmalıydı. Gerçekten hak ediyordu. Evet, klişe bir formda şarkı. Ama eğlendiriyor ve dinletiyor. Tek sorun Dinah Nah sahnede gerçekten çok dönüktü. Şarkının enerjisini yansıtamadı bence. Zaten bu yüzden olmadı.

De Vet Du - Road Trip: Şarkıda kaçırdığım bir şey mi var dedim, çevirisine baktım. Yokmuş. Gerçekten kendi kendimize hallenelim diye bu şarkıyı almışlar yarışmaya. Ne müzikte bir şey var ne sözlerde. Sahnede dört tane yakışıklı abi var. Biri zaten yarı çıplak, diğerinde mikrofon bile yok. İkisi de şarkıyı söylüyor. Samir&Viktor bile daha işlevseldi bana göre..

Charlotte Perrelli - Mitt liv: O kadar sıkıcısın ki Charlotte.. Resmen interval act gibi geldi geçti. Hero'nun hatrına yorum bile yapmak istemiyorum. 

Ace Wilder - Wild Child: İstediğimiz kadar klasik Ace diyelim, klasik şarkı diyelim, vs vs. Gecenin en akılda kalan ismi oldu mu? Oldu! Direk finali hak etti.

Nano - Hold On: Neyini sevmediniz anlamadım yahu? Çok güzel bir şarkıyı minimalist bir performansla destekledi adam. Çok da güzel oldu. Şarkıya bayılmadım ama izlemesi keyifliydi ve Frans'ın upgrade hali gibiydi. Finalde olmasına sevindim. Ya De Vet Du çıksaydı?